Ρήξη Τενόντων

Οι αιτίες που οδηγούν σε ρήξη τενόντων διαφέρουν και περιλαμβάνουν τόσο τραυματισμούς από ξαφνική καταπόνηση όσο και εκφυλιστικές καταστάσεις. Οι κυριότερες αιτίες περιλαμβάνουν:

1. Ακραία ή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση: Οι αθλητές και οι άνθρωποι που εργάζονται σε επαγγέλματα που απαιτούν έντονη σωματική εργασία ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις (π.χ. άρση βαρών, τρέξιμο, έντονες χειρωνακτικές εργασίες) είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη ρήξεων τενόντων. Οι συνεχείς πιέσεις μπορεί να καταστρέψουν τα μικροσκοπικά ινίδια των τενόντων, οδηγώντας σε εξασθένιση και τελικά σε ρήξη.
2. Ηλικία και εκφυλιστικές αλλοιώσεις: Καθώς το σώμα γερνάει, οι τένοντες χάνουν την ελαστικότητά τους και γίνονται πιο ευάλωτοι σε τραυματισμούς. Η μείωση της αιματικής ροής, καθώς και οι αλλαγές στη σύνθεση των τενόντων, καθιστούν τον ιστό πιο εύθραυστο και επιρρεπή στη ρήξη.
3. Ατυχήματα ή τραυματισμοί: Οι αιφνίδιοι τραυματισμοί, όπως πτώσεις ή χτυπήματα, μπορούν να προκαλέσουν άμεση ρήξη των τενόντων, ιδιαίτερα αν η δύναμη που ασκείται υπερβαίνει τη δύναμη αντοχής του τένοντα.
4. Φλεγμονώδεις καταστάσεις: Ορισμένες φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως η τενοντίτιδα, μπορούν να αυξήσουν την ευαισθησία και την αδυναμία των τενόντων, καθιστώντας τους πιο επιρρεπείς σε ρήξεις.

Τα συμπτώματα που συνοδεύουν τη ρήξη τενόντων ποικίλλουν ανάλογα με την έκταση της βλάβης και τη θέση του τραυματισμού. Ωστόσο, τα πιο κοινά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:

1. Ξαφνικός πόνος: Ο πόνος είναι συνήθως έντονος και ξαφνικός, εμφανίζεται άμεσα μετά τον τραυματισμό και μπορεί να επιδεινωθεί με την κίνηση της προσβεβλημένης άρθρωσης.
2. Δυσκολία στην κίνηση: Η ρήξη του τένοντα καθιστά αδύνατη ή δυσχεραίνει τη φυσιολογική κίνηση της άρθρωσης. Οι άνθρωποι συχνά παρατηρούν αδυναμία ή περιορισμένη δυνατότητα να κινηθούν ή να εκτελέσουν συγκεκριμένες κινήσεις.
3. Πρησμένος και ευαίσθητος ιστός: Η περιοχή γύρω από τον τραυματισμένο τένοντα μπορεί να παρουσιάσει πρήξιμο, ερυθρότητα και αυξημένη θερμοκρασία λόγω της φλεγμονής.
4. Μειωμένη δύναμη: Η αδυναμία του τένοντα να λειτουργήσει πλήρως προκαλεί μείωση της δύναμης, και αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα εμφανές σε αθλητές ή άτομα που απαιτούν δύναμη για καθημερινές δραστηριότητες.
5. Αντιαισθητική παραμόρφωση: Σε περιπτώσεις πλήρους ρήξης, μπορεί να παρατηρηθεί μια έντονη παραμόρφωση της άρθρωσης ή του μυός, ή ακόμα και η αίσθηση ενός "σκίσιμου" ή "κλικ" στην περιοχή της ρήξης.

Η θεραπεία για τη ρήξη τενόντων εξαρτάται από τη σοβαρότητα της βλάβης, τη θέση του τραυματισμού και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση είναι απαραίτητη για να επιλεγεί η καταλληλότερη θεραπευτική προσέγγιση. Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν:

Συντηρητική Θεραπεία

Για μικρές ή μεσαίες ρήξεις, η συντηρητική θεραπεία μπορεί να είναι αρκετή για την ανάρρωση. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει:

• Ανάπαυση: Είναι σημαντικό να αποφεύγεται η άσκηση ή οποιαδήποτε δραστηριότητα που μπορεί να επιβαρύνει την προσβεβλημένη περιοχή.
• Αντιφλεγμονώδη φάρμακα: Φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη ή η παρακεταμόλη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή.
• Φυσικοθεραπεία: Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης και κινητικότητας βοηθούν στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του τένοντα και στην ενδυνάμωση των γύρω μυών.
• Ενέσεις: Σε κάποιες περιπτώσεις, ενέσεις κορτικοστεροειδών ή PRP (πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια) μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής και στην επιτάχυνση της επούλωσης.

Χειρουργική Θεραπεία

Σε περίπτωση πλήρους ρήξης ή σοβαρών τραυματισμών, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι αναγκαία. Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι η αποκατάσταση του τένοντα και η αποκατάσταση της πλήρους λειτουργικότητας της άρθρωσης. Ο χειρουργός μπορεί να χρησιμοποιήσει ειδικούς ράμματα ή μοσχεύματα για να επανασυνδέσει τον τένοντα στο οστό ή να αποκαταστήσει τη φυσιολογική του λειτουργία.

Μετά τη Χειρουργική Θεραπεία

Η αποκατάσταση μετά τη χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει συνήθως μια περίοδο αποκατάστασης και φυσικοθεραπείας, κατά την οποία ενδυναμώνονται οι μύες και επαναφέρονται οι κινήσεις της άρθρωσης. Είναι σημαντικό να ακολουθηθούν οι οδηγίες του γιατρού για να εξασφαλιστεί η σωστή ανάρρωση και να αποφευχθούν μελλοντικοί τραυματισμοί.

Η πρόληψη της ρήξης τενόντων περιλαμβάνει τη σωστή προθέρμανση πριν από οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα, τη σταδιακή αύξηση της έντασης των ασκήσεων και τη χρήση του κατάλληλου εξοπλισμού. Επιπλέον, η ενδυνάμωση των μυών και η βελτίωση της ελαστικότητας των τενόντων μέσω της φυσικοθεραπείας μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο τραυματισμών.

Η υγεία των τενόντων είναι καθοριστική για την καλή λειτουργία του σώματος και την ποιότητα ζωής. Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπεία αποτελούν τα κλειδιά για την πλήρη αποκατάσταση και την αποφυγή μόνιμων βλαβών.